ในวันที่พบเจอคนมากมายง่ายดายแค่ปลายนิ้วแตะ
แต่ทุกทุกวันตัวฉันนั้นยังต้องกลับไปนอนคนเดียว

ถ้าหากว่าทักเธอไปแล้วเราจะมีโอกาสได้พบกันไหม
อยู่อย่างอ้างว้างเรื่อยไปเดี๋ยวใจจะชินกับการไม่มีใครให้เอาใจใส่

ส่งมือให้ฉัน แล้วไป จากตรงนี้.. จะร้ายหรือดีก็ยังมีเรา

หากว่ายังเหงา และยังเดียวดาย เมื่อไหร่จะหาย ก็ยังไม่รู้
ออกไปเจอผู้คนมากมาย ก็ยังเหมือนเดิม
หากว่าเธอเหงา แบบว่าเดียวดาย อย่าเก็บมันเอาไว้ บอกกันได้ไหม
จะยินดีให้เธอ ระบาย เพราะว่าฉันก็เหงาเหมือนกัน (เหลือเกิน)

ให้เธอรู้ ว่ายังมีฉันที่พร้อมจะแบ่งปันหัวใจ
จะเป็นไปได้ไหมให้เราได้อยู่ใกล้ใกล้
และความเหงาหายไปเปลี่ยน กลายเป็นควัน