ผู้คนช่างวุ่นวาย...แก่งแย่งชิงดีมากมาย
คิดมากไปกลุ้มตาย...กลับบ้านนอกดีกว่าสบายย
แต่เพราะว่าฉันยังจน..ฉันก็เลยต้องทน
ใช้ชีวิตในเมืองกรุง
เพื่อความฝันยอมลงทุน
ไม่ได้หวังพึ่งแค่บุญ...Yeah!

ต้นทุนมีไม่เท่าไร มีเพียงตัวและดวงใจ (ช้ะ!)
การเดินทางยาวไกล ยังต้องเดินต่อไป (ช้ะ!)
อ่อนล้ามามากเท่าใด? เจ็บช้ำมามากเพียงไหน? (ช้ะ!)
แต่ยังต้องฝ่าต้องฟันต้องอยู่เพื่อตัวเองและเพื่อคนที่รัก!
หากงานมันไม่มีกำไร จะทำละมันไปทำไม? (ช้ะ!)
ก็เอาเงินนั้นไปซื้อกำไล ให้แม่แล้วไว้จ่ายค่าไฟ (ช้ะ!)
บางครั้งโลกก็ดูโหดร้าย ทั้งๆที่มีทุ่งดอกไม้ (ช้ะ!)
แต่ฉันยังตะเกียดยังตะกายทุ่มเทแรงกายแรงใจอย่างไม่หยุดพัก!

ถ้าเธอ....คิดถึงบ้าน....จงรู้ว่า....ฉันก็คิดถึง...

ผู้คนช่างวุ่นวาย...แก่งแย่งชิงดีมากมาย
คิดมากไปกลุ้มตาย...กลับบ้านนอกดีกว่าสบายย
แต่เพราะว่าฉันยังจน..ฉันก็เลยต้องทน
ใช้ชีวิตในเมืองกรุง
เพื่อความฝันยอมลงทุน
ไม่ได้หวังพึ่งแค่บุญ...Yeah!

ไม่คุ้นเคยรถไฟฟ้า เพราะตอนยังเด็กอาศัยอยู่แถวชานเมือง
แต่งตัวเก้ กังๆ แล้วไม่มีตังค์ คนหันชำเลือง
แต่ฉันคิดว่าชีวิต ต้องอุทิศ เพื่อพิชิต ความฝันนี้ วันใดซักวันนึง
เพื่อครอบครัวจะได้สุขสบาย...แต่บางครั้ง ฉันก็มีท้อใจ
ถนนหนทางดูแสนไกล ประดับประดาเต็มไปด้วยสีสันและแสงไฟ
ซึ่งบางที มันอาจจะทำให้เธอสับสนหลงทางไป

ถ้าเธอ....คิดถึงบ้าน....จงรู้ว่า....ฉันก็คิดถึง...

ผู้คนช่างวุ่นวาย...แก่งแย่งชิงดีมากมาย
คิดมากไปกลุ้มตาย...กลับบ้านนอกดีกว่าสบายย
แต่เพราะว่าฉันยังจน..ฉันก็เลยต้องทน
ใช้ชีวิตในเมืองกรุง
เพื่อความฝันยอมลงทุน
ไม่ได้หวังพึ่งแค่บุญ...Yeah!