คงจะมีเป็นล้านเหตุผล ที่ทำให้ฉันควรต้องไป
บอกกับเธอว่ารักแค่ไหน เหมือนเธอไม่ได้ยิน

อยู่กันไปก็เหมือนถูกทิ้ง เหมือนกับคนไม่มีความหมาย
ในแววตาที่ว่างเปล่านั้น เก็บฉันไว้ที่ใด

*ก็รู้ควรต้องไป ยิ่งฝืนเท่าไรก็ยิ่งเหนื่อยใจ
ตัวฉันต้องทำอย่างไร เมื่อเธอมายื้อฉันไว้ด้วยคำเดิม

**เพียงเธอนั้นใช้แค่คำหนึ่งคำรั้งไม่ให้ฉันไป
ในใจก็รู้แค่คำหลอกลวงแต่ก็ยังไม่ไปไหน
เจอคำว่ารักคำเดียวก็พังทำอะไรไม่ได้
เธอทำให้ฉันยิ่งหนีเท่าไรก็ยังวนที่เดิม

เกลียดตัวเองที่ฝืนไม่ไหว ทั้งที่ใจนั้นแทบสลาย
แต่จะให้ต้องฝืนจากไป ก็ทำไม่ได้