ใครเล่าเลยจะรู้ว่าความรัก
แม้แรกเจอต่างคนไม่รู้จัก
แต่ปักใจเพียงครั้งเดียว ติดในใจชั่วกาล

ยามที่เราทั้งสองได้พานพบ
ลบเรื่องราวอดีตที่ร้าวราน
เธอคือความรักแท้ ที่ฉันหามาเนิ่นนาน

แต่ความรักดูเหมือนเลือนรางปลายทางไม่เป็นดังใจ
ถ้าจะให้เราพบกันไยต้องกีดกั้นเราให้ไกล

กีดกั้นด้วยแผ่นฟ้าแม้ไกลฉันยินดีจะฝ่าไป
กีดกั้นด้วยภูผาสูงชันลับตาฉันไม่หวั่นไหว
กีดกันด้วยเวลาฉันยินดีรอ
แต่กีดกั้นด้วยชะตาฉันคงต้องยอมพ่ายแพ้ใช่ไหม
ใช่ไหม..

ในตอนจบสุดท้ายนิยายรัก
มักให้คนห่างไกลได้ย้อนกลับ
กลับมาเพื่อพบเจอ บอกรักเธออีกครั้ง

แต่ความจริงของฉันรักเราคงเป็นไปดังนั้นไม่ได้
พยายามแค่ไหนไม่มีทางใดที่เราจะใกล้กัน