ก็รู้ขอบเขตของคำว่าเพื่อนอยู่ตรงไหน
คนที่คุ้นเคยอยู่ใกล้ๆ
อย่าคิดอะไร ไปไกลกว่านั้น

ก็รู้ระหว่างสองเราต้องเว้นไว้แค่ไหน
เส้นบางๆที่หากว่าข้ามไป
ก็อาจทำลายความไว้ใจ ทุกอย่าง

แต่เมื่อเวลานั้นผ่านไปได้ไม่นาน
กำแพงที่ตั้งเอาไว้กลับพังทลาย

**
ต้องขอโทษที่ฉันเป็น
คนใกล้ที่ดันคิดไกล
อ่อนไหวเอาใจไปรักเธอ
ทั้งที่รู้ว่าไม่ควร
ขอโทษที่เป็น
คนไม่รักษาสัญญา
สร้างปัญหาให้เธอต้องคิดมาก
แต่ได้โปรด อย่าเพึ่งโกรธ
อย่าเพิ่งไล่คนใกล้คนนี้ให้ไปไกลๆ

เผลอคิดไปเองคนเดียวว่าเราใกล้กัน คงไม่เป็นไรใช่ไหม?
ถ้ากรรมการไม่เป่าว่าใกล้เกินไป จะรักฉันไหม?
จินตนาการเป็นหน้าเธอ
Even though I know that's so wrong
when you coming up too close i fall for you
กลั้นใจและตัดสินใจข้ามเส้นที่เธอขีดไว้ถลำลงไป
ทั้งที่ก็รู้ตัวดี ว่าคนคิดไกลสุดท้ายต้องจบยังไง

หวังเธอเข้าใจ
หวังเธอให้อภัย
กับฉันคนนี้ที่คิดไปไกล

เพราะเมื่อเวลานั้นผ่านไปได้ไม่นาน
กำแพงที่ตั้งเอาไว้กลับพังทลาย

(**,**)