วันนั้นเธอทำเกินเหตุไปหรือเปล่า
เก็บกระเป๋าและเดินจากไปไม่เหลือใยดี
ทิ้งความหลังและตัวฉันเอาไว้ในห้องๆ นี้
ฉันอยู่กับมันทุกวันทุกวินาที
รู้ไหมแม้มันจะผ่านมานานเท่าไหร่
แต่ฉันก็ยังหายใจด้วยความหวังน้อยนิดที่มี
ว่าคงมีสักครั้งเธอคิดถึงห้องๆ นี้
จะได้เปิดประตูต้อนรับเธออีกสีกที
*ผ้าผืนนี้ฉันยังเก็บให้เธอไว้เช็ดหน้า
สบู่ก้อนนั้นแม้จะแตะต้องมันยังไม่กล้า
รูปคู่ใบนี้ขอโทษฉันทำเปียกไปแล้วด้วยน้ำตา
กลับมายืนคู่กันอีกทีได้ไหม
กล่องใบนั้นฉันยังวางใกล้ตัวไม่ห่าง
กระดาษเธอเขียน ฉันยังแขวนเอาไว้ข้างหน้าต่าง
สิ่งที่เธอลืมไว้ มันให้อภัยเจ้าของแล้วทุกอย่าง
ตัวฉันก็ไม่ต่างตอนนี้ขอแค่เธอกลับมา
ผ้าผืนนี้ฉันยังเก็บให้เธอไว้เช็ดหน้า
สบู่ก้อนนั้นแม้จะแตะต้องมันยังไม่กล้า
รูปคู่ใบนี้ขอโทษฉันทำเปียกไปแล้วด้วยน้ำตา
กลับมายืนคู่กันอีกทีได้ไหม
กล่องใบนั้นฉันยังวางใกล้ตัวไม่ห่าง
กระดาษเธอเขียนฉันยังแขวนเอาไว้ข้างหน้าต่าง
สิ่งที่เธอลืมไว้มันให้อภัยเจ้าของแล้วทุกอย่าง
ตัวฉันก็ไม่ต่างตอนนี้ขอแค่เธอ
กลับมาได้ไหม กลับมาได้แล้ว
ยังมีของตรงนี้ตรงนั้นที่วางรอเธอเรียงไว้เป็นคู่
คนๆ นี้เขายังเป็นคนเดิม ที่แห่งนี้ก็ยังเป็นที่เดิม
เหลือแค่เธอที่ไม่อยู่
(*ซ้ำ)