ถ้าถามว่ายังคงโกรธไหม ตอบเธอได้ว่าไม่มี เนิ่นนานจนวันนี้ ตั้งแต่เธอทิ้งไป
แต่ที่หลบไม่พบเจอ ไม่อยากคุยกับเธอเพราะยังไม่มั่นใจ ว่าอยู่ใกล้ใกล้ได้โดยไม่มีน้ำตา
ไม่รู้ทำไมเป็นอย่างนี้ ยังคงคิดว่ามีเรา จดจำทุกเรื่องราว เหมือนเพิ่งผ่านพ้นมา
คนที่เคยความจำไม่ดี กลับยังจำแต่เธอคนนี้ชัดเจนยิ่งกว่า แม้อยากลืมเท่าใด

* ไม่โทษที่เธอทิ้ง จริงจริงนะ คนไม่รักก็ต้องไป ไม่ได้เกลียดไม่โกรธใครใครสาบาน

** แค่เกลียดตัวเองที่ลืมช้า มันลืมช้า เก่งแต่จำอะไรบ้าบอ
ยังอยู่กับคำว่าเฝ้ารอ ยังจำว่าเคยรักใคร
อยู่กับช่วงเวลา ที่รู้ว่าเอากลับมาไม่ได้
เหมือนมันยังจำติด คิดว่าคงลืมง่าย แต่ทำอย่างไรก็ไม่อาจลืม

ไม่รู้ทำไมเป็นอย่างนี้ ยังคงคิดว่ามีเรา จดจำทุกเรื่องราว เหมือนเพิ่งผ่านพ้นมา
คนที่เคยความจำไม่ดี กลับยังจำแต่เธอคนนี้ชัดเจนยิ่งกว่า แม้อยากลืมเท่าใด

( ซ้ำ * , ** )

บางอย่างคนเราฝังใจ ไม่เท่ากัน เธอเป็นคนที่ทิ้งกันไป เธอคงลืมง่ายง่ายไม่นานอย่างฉัน

แค่เกลียดตัวเองที่ลืมช้า มันลืมช้า จดจำอะไรบ้าบอ
คนไม่รักก็ยังตั้งหน้ารอ ไม่รู้จะเอาอะไร
อยู่กับช่วงเวลา ที่รู้ว่าเอากลับมาไม่ได้
เหมือนมันยังจำติด คิดว่าคงลืมง่าย นี่นานเท่าไร ก็ไม่อาจลืม
สิ่งอื่นดีดีที่ควรจำไว้ กลับไม่จำ แต่คนบางคนที่ทำให้ช้ำ ก็ไม่ยอมลืม