ก็ไม่คิดและไม่เคยเข้าใจ ว่าสิ่งไหนทำให้เธอมีน้ำตา
ไม่ลึกซึ้งเลยว่าการร่ำลา มันเจ็บปวดเท่าไร
ใช้ชีวิตไปกับการแก้ตัว กว่าจะรู้คือวันที่เธอต้องไป
ชอบสร้างแผลให้เธอในหัวใจมันก็ดูสมควร

มองกลับไป อยากขอให้เธอกลับมา ก็รู้ว่ามันหมดเวลา
ความรักไม่อาจย้อนมันคืนมา เจ็บปวดเท่าไหร่ก็ต้องยอมให้มันเป็นไป

ไม่มีอีกแล้วหรืออ้อมกอดเธอ คนที่เคยเข้าใจ
อยากจะนึกย้อนเวลาให้รักคืนมา ก็สายไปแล้วใช้ไหม
หนึ่งชีวิตนี้ที่มันขาดเธอ ฉันเองเพิ่งเข้าใจ
โลกที่อ้างว้างเดียวดายก็เหมือนจะตาย มันสมควรแล้วใช่ไหม
หรือฉันใช้โอกาสเปลือง จนสายเกินไปจะรั้งให้เธอคืนมา

เพิ่งได้รู้ว่าอะไรสำคัญ ก็มาถึงวันที่เธอจากฉันไป
ไม่สูญเสียก็คงไม่เข้าใจมันชั่งทรมาน

มองกลับไป อยากขอให้เธอกลับมา ก็รู้ว่ามันหมดเวลา
ความรักไม่อาจย้อนมันคืนมา เจ็บปวดเท่าไหร่ก็ต้องยอมให้มันเป็นไป

ไม่มีอีกแล้วหรืออ้อมกอดเธอ คนที่เคยเข้าใจ
อยากจะนึกย้อนเวลาให้รักคืนมา ก็สายไปแล้วใช้ไหม
หนึ่งชีวิตนี้ที่มันขาดเธอ ฉันเองเพิ่งเข้าใจ
โลกที่อ้างว้างเดียวดายก็เหมือนจะตาย มันสมควรแล้วใช่ไหม
หรือฉันใช้โอกาสเปลือง จนสายเกินไปจะรั้งให้เธอคืนมา

หนึ่งชีวิตนี้ที่มันขาดเธอ ฉันเองเพิ่งเข้าใจ
โลกที่อ้างว้างเดียวดายก็เหมือนจะตาย มันสมควรแล้วใช่ไหม
หรือฉันใช้โอกาสเปลือง จนสายเกินไปจะรั้งให้เธอคืนมา
คงสายเกินไปจะรั้งให้เธอคืน