ยังไม่ต้องการได้ยินเสียงคำปลอบใจ ในวันที่เธอได้มาทิ้งตัวฉันไป
ยังจดจำเอาไว้ และตอนนี้

ก็ยังพยายามจะซึมซับมันเอาไว้ ยังพยายามจะหล่อเลี้ยงความเสียใจ
ให้เป็นอยู่อย่างนี้ เรื่อยไป

เมื่อรักฉันต้องมืดมน เจ็บช้ำก็เพราะบางคน ชีวิตถ้าต้องทนอยู่กับความเสียใจ จะซ้ำให้ยิ่งร้องไห้ อยากรู้ว่าบาดแผลมันจะเจ็บแค่ไหน

ยินดีให้ความรักมันตาย ยินดีให้ชีวิตต้องพังทลาย
จะปล่อยให้มันเจ็บช้ำ จะปล่อยให้มันตอกย้ำ ให้น้ำตามันไหลอยู่ตลอดเวลา
ชีวิตที่ไม่มีหวัง จะขอลองดูซักครั้ง ที่สุดมันจะทุกข์ทนมากซักเท่าไร
จะอยู่กับความเสียใจ ให้ลึกลงไปถึงตาย ( แค่นี้ฉันยังไม่ตาย )

ก็ยังพยายามจะซึมซับมันต่อไป ยังพยายามจะหล่อเลี้ยงความเสียใจ
ให้เจ็บขึ้นกว่านี้ เรื่อยไป