ที่เห็นว่าทอประกายดั่งดวงดาว
ที่แท้มันคือความลวงจากดวงไฟ
แผ่นฟ้าในเมืองแห่งฝัน ยิ่งย้ำให้ฉันยิ่งเหงาจับใจ
อยากพบดวงดาวจริง จริง ที่เต็มฟ้า
เหนื่อยล้ากับความเป็นจริงที่โหดร้าย
ไขว่คว้าจนเกินกว่าฝัน แต่ฉันก็ยังไม่ได้อะไร

คิดถึงไออุ่น คิดถึงกลิ่นดิน
ตรงที่ฉันนั้นพลัดพรากมาไกล
คิดถึงอ้อมกอด ของเธอคนนั้น คนที่รู้ว่าฉันทำเพื่อใคร
รอนแรมมาเนิ่นนาน คิดถึงแทบขาดใจ

ป่านนี้ ไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไร เมื่ออยู่ไกลแสนไกล
ความผูกพัน ความห่วงใย นานเท่าไร
รู้มั๊ยฉันยังจดจำ รู้มั๊ยฉันยังไม่ลืม
ตรงนี้ ยังมืดมน ยังเหน็บหนาว เหงาเหลือเกิน
มีคนเป็นล้านก็เท่านั้น ในเมืองที่มีผู้คนมากมาย
ยิ่งเหงาในใจเท่าไร ยิ่งคิดถึงเธอ

ชีวิตคนเราทำไมต้องแข่งขัน รอยยิ้มคนเราทำไมไม่จริงใจ
แต่ฉันจะต้องอดทน และฉันก็ยังต้องสู้ต่อไป

(คิดถึงอ้อมกอด ของเธอคนนั้น คนที่รู้ว่าฉันทำเพื่อใคร
รอนแรมมาเนิ่นนาน คิดถึงแทบขาดใจ)

ป่านนี้ ไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไร เมื่ออยู่ไกลแสนไกล
ความผูกพัน ความห่วงใย นานเท่าไร
รู้มั๊ยฉันยังจดจำ รู้มั๊ยฉันยังไม่ลืม
ตรงนี้ มันยังมืดมน ยังเหน็บหนาว เหงาเหลือเกิน
มีคนเป็นล้านก็เท่านั้น ในเมืองที่มีผู้คนมากมาย
ยิ่งเหงาในใจเท่าไร ยิ่งคิดถึงเธอ